In het koude Boliviaanse Andesgebergte op een hoogte van 4090 meter bevindt zich de hoogstgelegen stad ter wereld: Potosí. Ooit de grootste en meest welvarende stad van Amerika! Spanjaarden financierden bijna hun volledige rijk uit de Cerro Rico. Tegenwoordig vormt de Rijke Berg een toeristische attractie waar mijnwerkers nog steeds met gevaar voor eigen leven actief zijn.
De rijke historie van Potosí
Toen Potosí in 1545 werd gesticht woonden er ongeveer 170 Spanjaarden en 3000 indios. Maar nadat het zilver eenmaal ontdekt ging het razendsnel met de ontwikkeling van Potosí. Nog geen jaar na de stichting woonden er al 14.000 mensen. Met nieuwe technieken werden in de daarop volgende decennia meer en meer zilver gewonnen. Potosí werd zo al snel een 'goudmijntje' voor de Spanjaarden die er zo'n beetje hun hele wereldrijk meefinancierden. Ter indicatie. Potosí groeide in de 16e eeuw uit tot een stad die groter en welvarender was dan steden als London en Parijs. De populatie van Potosí groeide in die tijd tot 200.000 mensen en op een zeker moment stonden er maar liefst 80 kerken. De Spanjaarden lieten het zware en zeer ongezonde werk in de mijnen doen door Inca's en andere slaven. Honderdduizenden lieten het leven. Maar na de 'gouden' periode kwam de klad er langzaam in. De genadeklap kwam in de 19e eeuw met de val van de zilverprijs, een mokerslag voor de economie van Potosí.
Op mijnexcursie in de Rijke Berg
Hoewel het zilver voor het grootste deel door de Spanjaarden is meegenomen, zijn er nog steeds veel mineralen voorhanden in de Cerro Rico. Lood, zink en tin. Daarom zijn er nog steeds mijnwerkers actief met gevaar voor eigen leven. Tegenwoordig werken de mijnwerkers weliswaar in coöperaties, maar wat onveranderd is gebleven zijn de ongezonde werkomstandigheden. Dat blijkt wel uit de levensverwachting. Mijnwerkers worden in Potosí meestal niet ouder dan 45 jaar. Een mijnexcursie in Potosí zal je niet snel vergeten. Met giftige stoffen en het risico van instortingsgevaar overigens niet te onderschatten. Een typische mijnexcursie begint bij de plaatselijke markt waarbij onmisbare mijngereedschappen als dynamiet, cacaobladeren en alcohol worden ingeslagen. Bedenk dat je wat alcohol moet opofferen aan een pop die luistert naar El Tío. Geen slechte investering voor wie de mijn weer heelhuids wil verlaten.